فرزاد اژدری فیلمساز کودک در گفتوگو با خبرگزاری حوزه با بیان اینکه سینمای کودک عملاً وجود ندارد اظهار کرد: سینمای کودک در دهه شصت جز گونههای پرفروش سینما بود، ولی امروز دیگر عملاً این ژانر وجود خارجی ندارد، زیرا سیاستهای سینمایی به گونهای برنامهریزی شده که این دست تولیدات راهی به اکران ندارند و در عوض فیلمهایی که نه مضمون دارند نه ساختار در بهترین شکل ممکن اکران می شود.
وی افزود: البته در هفته کودک یا ایامی که جشنواره فیلم کودک برگزار میشود همیشه و بحث پیرامون این گونه سینمایی رونق پیدا میکند اما این اظهار نظرها تنها به حرف خلاصه میشود ولی هیچگاه به عمل منتج نشده است.
این فیلمساز کودک ادامه داد: بیتوجهی به این شکل از سینما تنها نادیده گرفتن یک ژانر سینمایی نیست، بلکه فراموش کردن سلیقه مخاطب در آینده سینمایی این کشور است. چون کودکی که نتواند فیلمهای دلخواهش را در سینما مشاهده کند رو به سمت تولیداتی خواهد آورد که مناسب شرایط سنی او نیست.
این فیلمساز در پاسخ به این سوال که عملکرد مسئولان در به وجود آمدن شرایط فوق تا چه حد مهم بوده، اظهار کرد: مسئولان سینمایی از دیدگاه من به هیچ وجه به فکر سینمای کودک نیستند، بلکه بیشتر برای آنها میز و سمت شان اهمیت دارد. برای همین سعی میکنند با توجه به گونهای (اجتماعی) که برای آنها دست آورد جشنوارهای به همراه دارد کارنامه خود را رونق دهند. این طرز نگاه غلط در حالی است که در گذشته فیلمهایی نظیر «رنگ خدا» و «دونده» توانسته بود در جشنواره های متعدد سینمایی جوایز بسیاری کسب کند.
کارگردان فیلم «وروجکها» اضافه کرد: متاسفانه مدیران سینمایی محدود به عدهای خاص شده اند برای همین میبینیم بسیاری از آنها مدتهاست در صندلی ریاست باقی مانده است، درصورتیکه نیروهای جوان بسیاری برای خدمت به هنر هفتم آماده کار است، اما پشت در سالهاست در انتظار هستند.
وی درباره سلیقهسازی در سینما گفت: این نقد را بارها شنیدهایم که سینما تهی از آثار دینی شده، اما به دلیل آن به صورت راهبردی نپرداختهایم، چون اگر قرار باشد علتها شناسایی شود بسیاری از منافع شخصی افراد از بین خواهد رفت. برای مثال تهیهکنندگانی که در حوزه آثار گیشه فعال هستند تمایل دارند همیشه وضعیت به این منوال باقی بماند.
اژدری وی اضافه کرد: اولین قدم برای رونق سینمای دینی توجه به سینمای کودک است هنگامی که کودک به آثار ارزشی عادت کند در بزرگسالی نیز مخاطب آن خواهد بود کودکانی که با ابر قهرمانهای غربی بزرگ شدهاند چگونه می خواهند در بزرگسالی بیننده تولیدات دینی باشند.
این سینماگر با اشاره به جایگاه حوزههای علمیه در رونق سینمای دینی اظهار کرد: اگر حوزههای دینی این باور را پیدا کنند سینما بزرگترین ابزار و بلندگو در زمان حال برای تبلیغ آموزههای دینی است ما به موفقیت های بسیاری خواهیم رسید چون تجربه نشان داده هرگاه حوزههای علمیه حامی آثار فرهنگی باشند اتفاقات خوبی رخ خواهد داد.
وی تاکید کرد: متاسفانه صرفهجویی را همیشه از امور فرهنگی آغاز میکنیم چون حس میکنیم در این حوزه نیاز اصلی کشور احساس نمی شود این تصور در شرایطی است که در بسیاری از کشورها، حوزههای فرهنگی اصلیترین بخش در سیاستگذاریهای کلان هست. به عنوان نمونه در اروپا به ویژه هالیوود سینما یک پیش برآورد فرهنگی است، زیرا وقتی قرار است سیاست کاخ سفید در کشوری پیاده شود، ابتدا سینما زمینهسازی آن را انجام میدهد.
این فیلمساز با تاکید بر این که استفاده از جوانان یکی از ابزارهای مهم برای رونق سینمایی کودک است، گفت: در دهه ۶۰ با ورود نیروی جوان، سینمای ایران شکوفا شد و توانست نام خود را در جهان مطرح کند این اتفاق در زمان حال نیز باید رخ دهد و به جوانان فرصت داده شود تا ایدههای جدید را در سینمای کودک پیاده کنند، به ویژه که نیروهای متخصص بسیار خوبی داریم که قادرند در سینمای کودک اتفاقات خوبی را رقم زند.
وی با تاکید بر اینکه نیروهای متخصص داخلی را دست کم نگیریم بیان کرد: بسیاری از مواقع میشنویم در سینمای غرب نیروهای خبره وجود دارد، اما غافل از این هستیم نیروهای خبره در سینمای غرب از کشورهای دیگر جمعآوری شدهاند به ویژه از ایران، سینماگران خوبی وجود دارند که در خارج از کشور کار می کند پس اگر بتوانیم شرایطی به وجود آوریم که جوانان مستعد امکان کار کردن در هنر هفتم را داشته باشند، شاهد اتفاقات بسیار خوبی در سینما خواهیم بود.
کارگردان فیلم «سلام بر فرشتگان» در انتهای سخنانش تاکید کرد: سینمای کودک با سالی یک یا چند فیلم رونق پیدا نمی کند، بلکه حداقل سالی ۲۰ یا ۳۰ فیلم باید ساخته شود یعنی ماهانه دو فیلم جدید در سینمای کودک روی پرده رود این اتفاق اگر در یک پروسه زمانی رخ دهد به سینمای کودک نیز مخاطب خود را پیدا خواهد کرد.
انتهای پیام